Со примена на анализата на хибридизација во
природата се одредува степенот на
генетската взаемност, бројот на гените по кои се разликуваат
основните родителски форми,како и појавата на хетерозис и
трансгресија во однос на бројот на листовите. Истражувањата
се изведени со шест хибридни популации тутун од типот
вирџинија во кои учествуваат
најдобрите интродуцирани сорти од САД. Резултатите од
истражувањето на Р1, Р2, F1 и F2,
покажуваат дека бројот на листови кајтутунот од типот вирџинија
секогаш се наследува доминантно во
насока на родителот со поголем бројна листови. Бројот на гените
кои влијаат врз истражуваната појава
по која се разликуваат родителските компоненти се движи од 1 до
12. Силно изразената позитивна епистаза ја засилува
фенотипската експресија на својството
бројна листови од растение. Сигнификантен хетерозис е забележан
во три од испитуваните крстоски.
Утврдените високи вредности на коефициентите за
наследност и за ефикасност на
масовниот избор на фенотипови покажуваат дека изборот на
генотипови со поголем бројна листови
ќе биде поефикасен во пораните хибридни генерации.
Клучни зборови: тутун вирџинија, генетска
анализа, наследување, наследност, трансгресија,хетерозис.